Na początek - przepraszam. Odkąd ogłosiłem triumfalnie, że znów zaczynam pisać minęło sporo czasu. Po raz kolejny dopadły mnie obowiązki dnia codziennego, problemy, smutki, ale również radości i chwile wytchnienia. Te ostatnie starałem się oczywiście wykorzystać jak najlepiej. Jednym z głównych założeń była właśnie reaktywacja tego bloga. W podjęciu tej decyzji pomogły mi listy od Czytelników i ich komentarze nieustannie pojawiające się na blogu pomimo braku świeżych wpisów. Dziękuję Wszystkim, którzy ciągle zaglądali na tą stronę - to dzięki Wam odzyskałem wiarę w to co robiłem, a więc dzielenie się swoją wielką pasją do motoryzacji - tej dużej i małej. Nie jestem w stanie odpisać każdemu z osobna - mam jednak nadzieję, że wciąż tutaj jesteście, zaglądacie no i najważniejsze - kolekcjonujecie miniaturki samochodów. Bardzo się cieszę, że znów mogę dla Was coś napisać.
Dziś podróż trochę sentymentalna. Auto które prezentuję przewinęło się przez motoryzacyjne dzieje mojej rodziny. Co prawda na krótko, ale było wiernym towarzyszem naszych podróży.
Ulice połowy lat '90 były już mocno zróżnicowane pod względem spotykanych tam samochodów. Oczywiście nadal niepodzielnie królowały "małe fiaty" i auta z pod znaku FSO, jednak na drugim biegunie pojawiły się samochody klasy "europejskiej" teraz już łatwo dostępne i konkurencyjne pod względem jakościowym i cenowym. Co prawda Skoda Favorit wciąż kojarzyła się z autem dla "demoludu" jednak było jej już bardzo blisko do samochodów uznawanych za typowo zachodnie (bo jakby nie patrzeć... było to auto zachodnie ;) Nowocześnie wyglądające samonośne nadwozie, mimo swej prostoty formy mogło się podobać. Zerwano z tylnym napędem, jednocześnie podążając za modą - Favorit otrzymał silnik z przodu połączony z napędem na przednią oś. Wewnątrz również było topornie i prosto, jednak wszystko było uporządkowane, a kierowca który przesiadał się powiedzmy z 126p czuł się jak w niebie. Tak było właśnie z moim tatą, który "dojrzał" do posiadania prawdziwego samochodu i zdecydował się właśnie na Favoritkę.
Nasza Skoda trafiła do nas jako auto 4 - letnie. Rocznik modelowy 1992, a więc wersja po pierwszym liftingu, wyróżniająca się brakiem wlotu powietrza na przedniej atrapie chłodnicy. Dodatkowym smaczkiem, była wersja samochodu, a więc 135LS. Wyposażona w silnik 1.3 posiadała dodatkowo "ekstra" wyposażenie w postaci lepszych materiałów wykończeniowych, obszernych, megawygodnych foteli kubełkowych, halogenów czy tylnej wycieraczki. Nowością w aucie i pewnym "szokiem" dla mojego taty był również obrotomierz...
Czym dla mnie była Skoda Favorit? Można powiedzieć że spełnieniem marzeń. Miała 5 drzwi, duży bagażnik, była wygodna i zwyczajnie podobała mi się. Była pierwszym "prawdziwym" samochodem w naszej rodzinie i tego miana nikt jej nie zabierze. Służyła u nas rok - był to dosyć ciężki okres dla mojej rodziny. Jako dziecko dużo chorowałem i często Skoda służyła jako środek "transportu sanitarnego", mimo wszystko wspominam ją bardzo dobrze.
Dlatego też nie mogło zabraknąć w mojej kolekcji miniaturki poczciwej
Favoritki. Postarałem się by modelik był w kolorze takim, jaki
posiadaliśmy faktycznie a więc zgniłej zieleni. Skoda pochodzi
oczywiście od firmy Abrex. Poziom jej wykonania oceniam na bardzo
wysoki. Nie brakuje żadnych detali które zapamiętałem z oryginału.
Smaczkami są loga Skody na chlapaczach czy lusterkach bocznych. Wnętrze
choć inne niż w naszym "rodowym" egzemplarzu wygląda dokładnie tak jak w
oryginalnych 136L. Całość trzyma naprawdę wysoki poziom.
Dlaczego wybrałem akurat model Skody by zaprezentować go po tak długiej przerwie? Może powinienem pokazać jakiś wystrzałowy produkt od AutoArt lub PMA? Nie...
Historia zatoczyła krąg - do rodziny trafiła kolejna Skoda, tym razem nowy Rapid. Gdy na niego patrzę przypomina mi się właśnie Favoritka i mój spełniony sen... o własnych drzwiach do wsiadania.
